اکسپرسیونیسم انتزاعی Abstract Experssionism

abstract expressionism

Pronunciation /əbˈstrækt/ /ikˈspreSHəˌnizəm/ or /ɪkˈsprɛʃəˌnɪzəm/

NOUN

A development of abstract art that originated in New York in the 1940s and 1950s and aimed at subjective emotional expression with particular emphasis on the creative spontaneous act (e.g., action painting). Leading figures were Jackson Pollock and Willem de Kooning.

اکسپرسیونیسم انتزاعی / Abstract Experssionism

یک جنبش هنری آمریکایی که پس از جنگ جهانی دوم در نیویورک شکل گرفت و اشکالی که در جهان بیرونی دیده نمی شدند را برای بیان احساسات و عواطف درونی هنرمندان به کار گرفت. آثار اکسپرسیونیسم انتزاعی به واسطه بوم هایی بزرگ با سطوحی یک دست و بدون ساختار شناخته می شد، که به دلیل بزرگی ابعاد، به نمایش قدرت می پرداخت. جکسون پولاک، مارک روتکو و کلیفورد استیل از جمله شخصیت های پیشرو این جنبش هستند.

منبع / فرهنگ مصور طراحی گرافیک
گوین امبروز – پل هریس / نشر نظر

ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

هیجان‌نمایی انتزاعی یا اکسپرسیونیسم آبستره (به انگلیسی: Abstract Expressionism) شیوهٔ هنری نوینی است که از دههٔ ۱۹۴۰ در نیویورک، متأثر از دو شیوهٔ هیجان‌نمایی (اکسپرسیونیسم) و فراواقع‌گرایی (سورئالیسم) پا گرفت؛ در این طرز بیان تلاش می‌شود تا شکل و فضا از قید بازنمایی عینی و سنتی رها شود. به دلیل گرد هم آمدن هنرمندان این مکتب در شهر نیویورک، هیجان‌نمایی انتزاعی گاه با عنوان مکتب نیویورک نیز شناخته می‌شود.

در حوزه نقاشی، هیجان‌نمایی انتزاعی مکتبی است که در سال ۱۹۱۲ با انتشار مجلهٔ سوارکار آبی از مکتب هیجان‌نمایی ایجاد شد. پیشوایان این مکتب واسیلی کاندینسکی، پل کله و فرانز مارک در مونیخ بودند.

پیشینه

دهه‌های ۱۹۴۰ و ۱۹۵۰ شاهد ورود ایالات متحده آمریکا به بازار جهانی هنر بود. در برگردان آمریکایی ایده‌های نوگرایانه اروپایی، شکل‌های هندسی کوبیسم، آثار و رنگ‌های هیجان‌نمایانه آلمانی، و لحظه‌گرایی فراواقع‌گرایانه با هم مخلوط شدند و در بوم‌های بزرگ نقاشی که گاه به اندازه یک دیوار می‌شدند، نمود پیدا کردند. این هنگامی بود که نیویورک در دهه ۱۹۳۰ توانسته بود فضایی مستعد برای رشد هنر نوین در آمریکا ایجاد کرده باشد. پیدایش فاشیسم و احتمال جنگ در اروپا، همچنین فضای پس از رکود بزرگ، طیف‌های مختلف هنرمندان مهاجر و بومی را در نیویورک برخورد داده بود.^[۱]

موزه هنر مدرن (MoMA) نیویورک در سال ۱۹۳۷، نقاشی گرنیکا اثر پیکاسو را به نمایش گذاشت و در همان سال، نمایش آثار واسیلی کاندینسکی در مراسم گشایش موزه سولومون آر. گوگنهایم آغازگر موجی تازه در میان هنرمندان ساکن نیویورک شد. دیدار دیه‌گو ریورا، نقاش نامدار مکزیکی، از نیویورک و نقاشی‌های با ابعاد بزرگ او، هنرمندان نیویورکی را با ابعاد غیرمعمول آشنا کرد و هانس هافمن آلمانی و مهاجر، نخستین آموزه‌های نگری در زمینه هنر هیجان‌نمایی انتزاعی را ساختاربندی کرد.^[۲]

در طی دوران موسوم به جنگ سرد، سازمان سیا با رونق غیرمستقیم و تقویت سبک هنری اکسپرسیونیسم انتزاعی، به مبارزه فرهنگی با بلوک شرق می‌پرداخت.^[۳]